H Αργοναυτική Εκστρατεία

Οι παραδόσεις για την Αργοναυτική Εκστρατεία συνδέονται στενά με τους μύθους για τους Αιολίδες. Ό Αθάμαντας ήταν ένας από τους γιους του Αιόλου. Βασίλευσε στο βοιωτικό Ορχομενό, αφού παντρεύτηκε τη θεά Νεφέλη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον Φρίξο και την 'Ελλη. Λίγο μετά εγκατέλειψε τη Νεφέλη και πήρε άλλη σύζυγο, την Ινώ, την κόρη του Κάδμου, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Λέαρχο και τον Μαλικέρτη. Η Ινώ, που ήταν μητριά του Φρίξου, τον μισούσε και αποφάσισε να τον εξοντώσει.
Γι'αυτό έπεισε τις γυναίκες εκείνης της χώρας να αφήσουν τα σιτοχώραφα να ξεραθούν, με αποτέλεσμα να προκληθεί πείνα. Στη δύσκολη αυτή στιγμή ο Αθάμαντας έστειλε ένα δικό του άνθρωπο στο Μαντείο των Δελφών για να ζητήσει συμβουλή και βοήθεια. Η Ινώ, όμως, με ύπουλες ενέργειες έπεισε τους μάντεις να απαντήσουν πως η αφορια στη χώρα θα σταματούσε μόνο όταν ο Φρίξος θα θυσιαζόταν στον Δία. Ο Αθάμαντας, επειδή τον πίεζε ο λαός, αποφάσισε να εκτελέσει το χρησμό και οδήγησε τον Φρίξο στο βωμό για να γίνει η θυσία. Αλλά η μητέρα του, η Νεφέλη, τον έσωσε από το θάνατο και του έδωσε, μέσω του Ερμή, ένα χρυσόμαλλο κριάρι, πάνω στο οποίο ανέβηκε μαζί με την 'Ελλη και ξέφυγαν πετώντας πάνω από τη θάλασσα.
Το κριάρι κινήθηκε προς τον Εύξεινο Πόντο και την Κολχίδα. Τη στιγμή όμως που περνούσαν πάνω από το στενό πορθμό [ανάμεσα στην Ασία και την Ευρώπη] η 'Ελλη έπεσε σε αυτόν και από τότε το στενό ονομάστηκε Ελλήσποντος, δηλαδή της «Έλλης πόντος». Το κριάρι, που εκτός από όλα τα άλλα διέθετε και το χάρισμα της ομιλίας, έδινε κουράγιο στον Φρίξο, τον οποίο τελικά μετέφερε στην Κολχίδα. Ο βασιλιάς εκείνης της χώρας και γιος του Ήλιου, ο Αιήτης, τον υποδέχτηκε θερμά και του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του, Χαλκιόπη. Ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον Φύξιο Δία και κρέμασε το χρυσόμαλλο δέρας του, δηλαδή το δέρμα του, στο ιερό άλσος του θεού Άρη.

Η πόλη του Βόλου, η αφετηρία της Αργοναυτικής Εκστρατείας, σχεδίασε με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια μια τεκμηριωμένη εκδοχή της μυθικής Αργούς, πλήρως εξοπλισμένης για το μεγάλο ταξίδι. Το αρχαιοπρεπές σκαρί έπεσε για πρώτη φορά στο νερό το καλοκαίρι του 2008.

Στο μεταξύ ο Πελίας και ο Νηλέας, οι δίδυμοι γιοι του Ποσειδώνα από την Τυρώ, την κόρη του Αιολίδη Σαλμωνέα, συγκρούστηκαν διεκδικώντας ο καθένας για τον εαυτό του τη βασιλεία της θεσσαλικής Ιωλκού. Στη διαμάχη αυτή ανάμεσα στα αδέλφια υπερίσχυσε ο Πελίας. Ο Νηλέας κατέφυγε στην Πελοπόννησο, όπου ίδρυσε το βασίλειο της Πύλου και απέκτησε δώδεκα γιους. Από αυτούς ο πιο διακεκριμένος υπήρξε ο Νέστορας, για τον οποίο θα κάνουμε πολλές φορές λόγο σε αυτή την εξιστόρηση των μυθικών χρόνων. Ο Πελίας, λοιπόν, βασίλευε στην Ιωλκό για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα πρόβλημα, όταν ρώτησε το μαντείο εάν κινδύνευε ο θρόνος του. Ο χρησμός του μαντείου τον προειδοποιούσε να προσέχει τον άνθρωπο που θα εμφανιζόταν μπροστά του μονοσάνδαλος. Κάποτε, και ενώ θυσίαζε στον πατέρα του, τον Ποσειδώνα, εμφανίστηκε μπροστά του ο Ιάσονας φορώντας ένα μόνο σανδάλι, αφού το άλλο το είχε χάσει όταν διάβηκε τον πλημμυρισμένο ποταμό Άναυρο..

Ο Πελίας αμέσως κατανόησε πως αυτός ήταν ο εχθρός τον οποίο του είχε υποδείξει ο χρησμός. Σε αυτό συνηγορούσε και η καταγωγή του νεοφερμένου:Ήταν γιος του Αίσονα και εγγονός του επίσης Αιολίδη, Κρη θέα. Γι'αυτόν το λόγο, για να αποτρέψει τον κίνδυνο, του επέβαλε να πραγματοποιήσει ένα φοβερό άθλο: Να φέρει στην Ιωλκό το χρυσόμαλλο δέρας, δηλαδή το δέρμα του χρυσού κριαριου που μετέφερε τον Φρίξο στην Κολχίδα και το οποίο αυτός είχε αφιερώσει εκεί στον Άρη.